บทที่ 12 12

“อยู่นิ่ง ๆ ไม่งั้นเจ็บกว่านี้แน่!” เขาร้องขู่ แต่ทว่าคำร้องขู่ของชายหนุ่มก็ไม่อาจทำให้มะลิวัลย์อยู่เฉย ๆ ปล่อยให้เขาทำตามใจได้หรอกนะ คนตัวเล็กใช้แรงอันน้อยนิดถีบชายหนุ่มให้ออกห่าง ถึงแม้ร่างหนาจะไม่ขยับเขยื้อน แต่แรงของเธอก็ทำให้เขาเจ็บไม่น้อย

“ชอบความรุนแรงมากนักรึไง ได้ ถ้าชอบมากก็จะจัดให้!” ไม่พูดเปล่า ชายหนุ่มจับร่างบางกดลงแนบเตียง ก่อนจะขึ้นนั่งทับตัวคนตัวเล็ก เขากระชากชุดที่เหลือจนหลุดออกจากตัวของคนตัวเล็ก ถึงแม้จะมีเสื้อซับใน แต่ทว่าความอวบใหญ่เกินวัยของหญิงสาว มันทำให้ชายหนุ่มอดที่จะกลืนน้ำลายไม่ได้

“ไอ้คนเลว! ไอ้คนลามก! ไอ้ผู้ใหญ่ใจหมา!” มะลิวัลย์สาบานว่าเธอไม่เคยด่าใครหยาบแบบนี้มาก่อน ยกเว้นผู้ชายคนนี้ สิ่งที่ชายหนุ่มกำลังทำ มันทำให้เธอหมดความอดทน จนเอ่ยด่าเขาออกไป

“ว่าอะไรนะ?” พอโดนด่าแบบนี้ชายหนุ่มก็อึ้งไปไม่น้อย ไอ้นิสัยเงียบ ๆ ก่อนหน้านี้คืออะไร มาในตอนนี้เขารู้แล้วว่าผู้หญิงคนนี้มันดื้อเงียบ ทำเป็นไม่พูดไม่จา ใช้อะไรก็ทำ ลับหลังคงแอบด่าเขาทุกวันสินะ

“ไอ้คุณกรใจร้าย เป็นผู้ใหญ่ที่ชอบรังแกเด็ก ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ไอ้คนใจร้าย!”

“เออ ปากดีฉิบหาย กล้าด่าฉันใช่ไหม ดีฉันจะทำให้เธอจำไปจนตายเลยว่าไม่ควรมาว่าฉันแบบนี้!”

“กรี๊ด ช่วยด้วยค่ะ คนแก่ใจร้ายจะข่มขืนฉัน!” เธอร้องดังออกมาคิดว่าคนในร้านอาหารปากทางเข้าบ้านคงได้ยินเสียงเธอบ้าง แต่ทว่าการกระทำของหญิงสาวทำเอาคณากรยิ้มเยาะออกมา

“โง่จริง ๆ ห้องนี้เก็บเสียง ต่อให้เธอร้องด่า ร้องโวยวาย หรือร้องครางก็ไม่มีใครได้ยินหรอก แสบนักใช่ไหม เดี๋ยวจัดให้ จะเอาให้ไม่กล้าไปยุ่งกับผู้ชายหน้าไหนเลย คอยดู!”

มะลิวัลย์เบิกตากว้าง เมื่อได้ยินคำพูดของชายหนุ่ม เธอพยายามดิ้นหนี แต่ทว่ามันกลับไม่ง่ายเอาเสียเลย เมื่อในยามนี้ร่างกำยำของคณากรนั่งทับตัวเธอเอาไว้ คนตัวเล็กจึงทำได้แค่ใช้มือตบตีตามลำตัวของชายหนุ่มให้เขาปล่อยเธอ แต่ทว่านอกจากความรำคาญใจ แรงอันน้อยนิดของมะลิวัลย์ก็ทำอะไรชายหนุ่มไม่ได้เลย

คณากรรวบมือเล็กไว้ด้วยมือช้างเดียว ก่อนจะจับกดเอาไว้ไม่ให้หญิงสาวต่อต้านเขาได้อีก มืออีกข้างของชายหนุ่มจึงเลื่อนขึ้นมาถกเสื้อซับในของมะลิวัลย์ขึ้น ความอวบใหญ่ที่ทะลักชุดชั้นในลายการ์ตูนของหญิงสาวจึงเปิดเผยต่อชายตาคมเข้มของอีกฝ่าย เรียวปากเล็กอ้อนวอนให้เขาหยุดการกระทำ แต่ทว่าชายหนุ่มก็ไม่สนใจเลยสักนิด ความโมโหที่เธอตบหน้าเขา บวกกับอารมณ์ชั่ววูบมันไม่อาจทำให้คณากรหยุดการกระทำได้

“ฮึก ปล่อยนะคุณกร ปล่อย!”

“เงียบ! จะร้องไห้ทำไมฮะ!” ในเมื่อเธออยากแต่งงานกับเขาเอง เรื่องแบบนี้เธอก็คงจะรู้ว่ายังไงก็ต้องเกิดขึ้น มาตอนนี้จะมาร้องไห้ทำไมกัน

“คุณกรอย่าทำแบบนี้เลยนะคะ หนูขอโทษที่ตบคุณ ต่อว่าคุณ หนูขอโทษ ได้โปรดปล่อยหนูเถอะนะคะ”

“ทำไมฮะ พอเป็นฉันนี่จะเป็นจะตาย ทีไอ้ผู้ชายที่เธอมากับมัน คงไปไหนถึงไหนกันแล้วสินะ บางทีหลังเลิกเรียนคงไปแวะที่ไหนกันมาใช่ไหมฮะ ถึงได้กลับมาช้าแบบนี้!” คนตัวเล็กส่ายหน้าไปมา เธอจะเอ่ยอธิบาย แต่ทว่าชายหนุ่มก็ไม่ยอมฟังเธอเลย

“เผอิญว่าคนอย่างฉันเกลียดที่สุดคือถูกสวมเขา ต่อให้ฉันไม่รัก ไม่ชอบ แต่ถ้าของสิ่งไหนมันเป็นของฉัน มันก็ย่อมเป็นของฉัน ไม่มีสิทธิ์เป็นของใคร จำเอาไว้มะลิวัลย์ เธอเป็นของฉัน!” เสียงตะคอกดังใส่หน้าหญิงสาวใต้ร่าง จนทำให้มะลิวัลย์สะดุ้งตกใจไม่น้อย

“ไม่! หนูไม่ใช่ของคุณ ปล่อย คนใจร้ายปล่อยหนูนะ!” เธอแต่งงานกับเขาก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะเป็นเจ้าของเธอเสียหน่อย คำพูดของหญิงสาวที่ไม่รู้เลยว่ามันกำลังทำให้กองไฟในใจของคณากรปะทุขึ้นมา

“เดี๋ยวก็รู้ว่าใช่หรือไม่ใช่!” สิ้นเสียงชายหนุ่ม มือหนาของเขาก็กระชากเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองจนกระดุมร่วงกระเด็นไปคนละทิศละทาง เผยให้เห็นความแข็งแกร่ง ยิ่งคณากรเป็นผู้ชายที่ชอบออกกำลังด้วยแล้ว มันยิ่งทำให้หญิงสาวตัวเล็กไปมากกว่าเดิมทันที ชายหนุ่มปลดเข็มขัดของตัวเองออก ก่อนจะปาทิ้งลง คณากรลุกออกจากตัวของคนตัวเล็ก ก่อนที่จะถอดเสื้อผ้าที่เหลือออก ทำให้ในตอนนี้หญิงสาวเป็นอิสระเธอไม่รอช้าลุกกลิ้งหนีลงจากเตียง รีบวิ่งไปที่ประตู ถึงแม้ว่ามันจะเป็นความคิดบ้า ๆ ก็ตาม แต่เธอต้องทำ เพื่อที่จะหนีไปจากน้ำมือของคนใจร้ายคนนี้

แต่ทว่าเพียงไม่กี่ก้าวชายหนุ่มก็รวบตัวของเธอได้แล้ว เขาดันร่างบางอรชรไปชิดที่กำแพง ก่อนจะใช้แขนกักขังเอาไว้ไม่ให้หญิงสาวหนีเขาได้อีก ไม่ทันที่มะลิวัลย์จะร้องห้ามอีกครั้ง ใบหน้าหล่อเหลาของคณากรก็ซุกไซ้ซอกคอขาวผ่องของเธอเสียแล้ว คนตัวเล็กหันหน้าไปมาพร้อมพยายามดันใบหน้าของชายหนุ่มออกห่าง แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้อยู่ดี ในยามนี้มะลิวัลย์จึงทำได้แค่สะอื้นไห้ออกมา เธอกลัวไปหมดกลัวทุกอย่างที่ชายหนุ่มกำลังทำกับเธอ

คณากรขบเม้มลำคอของหญิงสาวอย่างหงุดหงิดที่เธอต่อต้านเขามากมายขนาดนี้ แรงกัดแรงขบที่เขาทำมันทำให้ร่างกายของหญิงสาวมีรอยช้ำเต็มไปหมด มือหนาของคณากรยกขึ้นมาบีบเคล้นหน้าอกหน้าใจของมะลิวัลย์อย่างพอใจกับความพอดีมือ เสมือนว่ามันเหมาะกับมือเขาจริง ๆ